SsangYong Korando G20D

Przeczytaj także: SsangYong Korando 1.6 E-XDI AT 4WD Sapphire

Karoseria

Wygląd to rzecz gustu… a ja o gustach lubię dyskutować. Przyznam szczerze, że design tego samochodu nawet w najmniejszym stopniu nie przypomina słynnego Rodiusa… I całe szczęście. Korando zwraca na siebie uwagę, budząc u większości pozytywne emocje. Przednia część nadwozia zdominowana jest przez bardzo duży grill oraz elegancko zaprojektowane reflektory. Linia auta wydaje się bardzo spójna, dzięki czemu SsangYong przestał kojarzyć się z mało udaną formą. Z tyłu rzucają się w oczy lampy przypominające te, które możemy spotkać w Chevrolecie Captiva. Mocno pochylona tylna szyba oraz dwie końcówki wydechu dodają „Koreańczykowi” pewności siebie. Do tego samego służą przyciemnione szyby, felgi aluminiowe o atrakcyjnym wzorze i ciemny lakier. Całość trzeba ocenić na czwórkę z plusem.

Wnętrze

Zacznę od kokpitu. Wykonano go z twardych tworzyw, aczkolwiek dobre spasowanie pozwala na uniknięcie nieprzyjemnych odgłosów. Konsola centralna jest banalna w obsłudze, podobnie jak komputer pokładowy. Irytuje jedynie centralny zegarek, który przypomina czasy, w których „Słoneczny Patrol” był najpopularniejszym serialem. Poza tym elementem, konsola nie budzi żadnych zastrzeżeń. Warto dodać, iż jej projekt jest prosty, ale atrakcyjny. Zegary są bardzo czytelne, podobnie jak wskazania ukazujące się na wyświetlaczu między nimi. Wyposażenie auta obejmuje praktycznie wszystko, poza nawigacją. Mamy tu tempomat, skórzaną tapicerkę, automatyczną klimatyzację, komplet poduszek i pełną elektrykę. Kierownica, którą obszyto skórą dobrze leży w dłoniach i nie jest przesadnie duża. Znalazłem natomiast dwie wady. Pierwsza z nich to za daleko umieszczona dźwignia kierunkowskazów, druga – zbyt twarde materiały na boczkach drzwi, przez które podparcie ręki nie jest wygodne. Na pochwałę zasługują przednie fotele. Mają spory zakres regulacji i sprzyjają dalekim podróżom. Z tyłu również nie można narzekać. Ilość miejsca (szczególnie na nogi) jest zaskakująca. Dodatkowym akcentem poprawiającym komfort jest możliwość regulacji oparcia kanapy – bardzo praktyczne rozwiązanie. Równie praktyczny okazuje się bagażnik – 486 litrów wystarczy w codziennej eksploatacji. W wyjątkowych okolicznościach zawsze można złożyć tylne oparcia, co zwiększa przestrzeń załadunkową do 1312 litrów.

Technika

Jak już wspomniałem, pod maską testowanego egzemplarza pracuje 2-litrowy silnik benzynowy generujący 150 koni mechanicznych. Nie jest to skomplikowana jednostka, jednakże spodziewaliśmy się nieco lepszych osiągów. Przede wszystkim dziwi prędkość maksymalna wynosząca 163 km/h. To oczywiście więcej niż pozwalają polskie przepisy, jednakże rozpędzenie się do tej prędkości nie jest łatwe. Ale o tym później. Motor ten współpracuje z 6-biegową skrzynią manualną. Maksymalny moment obrotowy wynosi 191 Nm i jest dostępny przy 4000 obr/min. Korando ma napęd na przód z elektronicznie dołączaną tylną osią. Stały napęd na wszystkie koła jest możliwy, ale tylko do 50 km/h – tak jak w przypadku większości konkurentów. Istotną zaletą jest natomiast spory prześwit. Przyda się przy pokonywaniu krawężników jak i w lekkim terenie.

Wrażenia z jazdy

Korando nie jest przesadnie dużym samochodem, dlatego nie sprawia problemów w mieście. Trzeba jednak uważać na słabą widoczność do tyłu. Na szczęście w naszej wersji istnieją „wspomagacze”, które pozwalają na uniknięcie wizyty u lakiernika. Warto pochwalić koreańskiego SUV-a za przyzwoity komfort jazdy. Odpowiada za to dobry zestaw: kolumny MacPhersona z przodu i układ wielowahaczowy z tyłu. Pokonywanie wszelkiego rodzaju nierówności nie przeszkadza w kabinie. Udany jest również układ kierowniczy wyróżniający się całkiem niezłą precyzją. Auto bardzo szybko reaguje na polecenia kierowcy, zachowując przy tym „pion”. Naturalnym środowiskiem tego samochodu jest miasto, aczkolwiek bez stresu można nim zjechać z asfaltu. Duży prześwit i możliwość ustawienia napędu na obie osie (50:50) pozwalają na pokonywanie lekkiego terenu.