Chevrolet Orlando 1.4T LT+ vs Dacia Lodgy 1.2 TCE Prestige

Przeczytaj także: Dacia Lodgy 1,2 TCE Prestige

Tylko co zrobić z bagażem? Cóż albo zabieramy tylko to, co najpotrzebniejsze, albo niektórzy godzą się z trzymaniem ich na kolanach, lub pod nogami. Pomówmy o wrażeniach wizualnych, a te są naprawdę przyjemne. Całość choć wykonana z twardawych plastików wygląda dobrze. Deskę rozdzielczą zaprojektowano ze smakiem i może się podobać, a choć jest cała w czerni to użycie materiałów o różnej fakturze znacznie ją ożywia. O komfort podróżowania dba klimatyzacja, dobrej jakości system audio i nawigacja.

Właściwości jezdne

Zawieszenie Orlando jest wręcz idealne na rodzinne wyjazdy. Pracuje cicho i znakomicie tłumi nierówności, jedynie w ostrych zakrętach, szczególnie przy dużej prędkości wejścia może dać o sobie znać i wtedy zaczyna robić się mocno podsterownie. Ale nie sądzę, żeby ktoś z kompletem pasażerów i bagaży myślał o tego typu szaleństwach, choć jak uczy doświadczenie i tacy się zdarzają.

Pomówmy chwilę o silniku. Pod maską umieszczono stosunkowo nieduży silnik benzynowy 1,4 l rozwijający moc 140 KM. Na papierze wygląda to słabo zwłaszcza, gdy przymierzymy to do wagi auta wynoszącej ponad półtorej tony. Rzeczywistość jest jednak odmienna. Orlando od zera do setki przyśpiesza w około 10 sekund i dodać trzeba, że nie jest to okupione wielkim bólem. Wskazówka prędkościomierza powinna zawędrować najdalej do 180 km/h, co jak na nasze warunki i tak nie zdarzy się zbyt często. Także dynamikę jak najbardziej można dobrze ocenić. Spalanie samochodu jest już kwestią dyskusyjną. Dla mnie okolice 7 litrów w trasie przy jeździe ze zmiennymi prędkościami i częstym przyśpieszaniem to dobry wynik, ale znam takich, dla których każdy samochód, który pali więcej niż 6 litrów odpada już na starcie. W mieście średnie spalanie wzrasta o około 1 litr.

Dacia Lodgy 1.2 TCE Prestige

Z zewnątrz

Powiem szczerze, że to co przygotował duet rumuńsko-francuski naprawdę zrobił na mnie wrażenie. Dacia Lodgy z zewnątrz prezentuje się znakomicie – oczywiście jak na swój segment. Owszem wygląda trochę jak niewielki samochód dostawczy, ale za to zaprojektowany z klasą i polotem. Kiedy przychodzi zbudować coś ładnego na bazie dwubryłowego nadwozia trudno jest stworzyć coś wyjątkowego, lub przynajmniej estetycznego, a tutaj z całą pewnością można powiedzieć, że się udało. Auto choć duże dzięki licznym przeszkleniom nie wydaje się ociężałe. Najatrakcyjniej prezentuje się jego przód, który dzięki delikatnym przetłoczeniom i wyrazistym reflektorom zyskuje na dynamice i elegancji.

Wnętrze

Jako, że podstawowym zadaniem samochodów tego typu jest przewożenie jak największej liczby osób i ich bagaży wnętrze zacznę omawiać od tego. Lodgy może poszczycić się naprawdę sporymi możliwościami przewozowymi. Co prawda przy komplecie pasażerów robi się ciasnawo, ale liczne schowki (niektóre poukrywane tak, że można na nie wpaść przypadkiem już po dłuższym użytkowaniu samochodu) pozwalają na zgrabne pochowanie wielu przedmiotów oszczędzając w ten sposób kolana pasażerów. Minusem jest brak płaskiej podłogi w bagażniku. To ceną jaką należy zapłacić za możliwość przewożenia siedmiu osób. Plusem ratującym trochę sytuację jest niski prób załadunku, co w przypadku przewożenia ciężkich przedmiotów znacznie ułatwia ich spakowanie. Pomówmy o samej jakości wnętrza.