Suzuki Vitara S 1.4 Boosterjet ALLGRIP - czysta perfekcja?

Przeczytaj także: Suzuki Vitara 1.6 VVT AllGrip XLED - praktyczny crossover

Z zewnątrz…

Jako że większość z nas auta kupuje sercem, najważniejszy jest wygląd. A braku prezencji II generacji Vitary zarzucić się nie da. Doskonałe wrażenie robi przód auta. Ostro zarysowana linia grilla przechodząca płynnie w duże, wyraziste reflektory. Z kolei przedni zderzak malowany na kolor nadwozia przedzielono dużą osłoną. Wszystko sprawia wrażenie masywnego, godnego auta o terenowych konotacjach. Tył bardzo mocno przypomina ten z SX-4 S-Cross. W odróżnieniu od designerskiego przodu, jest prosty i bez zbędnych ozdobników. "Prosty" w tym wypadku nie znaczy "nijaki". W oczy rzuca się tu zderzak ze sporym plastikiem chroniącym lakier i duże, dobrze widoczne lampy. Parząc profil auta, trudno oprzeć się wrażeniu, że skądś to znamy. Nie wiem dlaczego, ale ciągle mam wrażenie, że II generacja Vitary bardzo przypomina I generację Grand Vitary. O nie, to nie jest, Boże broń, złośliwy przytyk. GV była jednym z moich ulubionych SUV-ów, dlatego ze sporą radością znalazłem w Vitarze sporo stylistycznych odniesień do tamtego modelu.

… i we wnętrzu

Wnętrze auta jest bardzo charakterystyczne dla dalekowschodnich producentów. Po prostu, przez kilkadziesiąt lat największym odbiorcą aut z Japonii było USA. Na rynku amerykańskim wszystko jest podporządkowane stronie praktycznej. I tak zostało. Ale do rzeczy... Kokpit nowej Vitary zaprojektowano ze spora starannością. Jest bardzo udana deska z czytelnymi zegarami, jest ładny panel środkowy z dużym wyświetlaczem a nad nim świetnie wkomponowany w deskę zegar i dwa nawiewy w kontrastujących obwódkach. Nic dodać, nic ująć. A co na nie? Otóż, nie do końca podobały mi się plastiki, którymi kokpit wykończono. Owszem, sprawiają dobre wrażenie, gdy na nie spojrzymy, ale po dotknięciu, czar nieco pryska. Są twarde i… już.

Fotele to inna bajka. Nawet mój schorowany kręgosłup domagał się abym… jak najrzadziej z Vitary wysiadał. Mogę powiedzieć tylko dwa słowa: czysta perfekcja. Idealnie dobrane długość siedziska, doskonałe trzymanie boczne, perfekcyjne podparcie części lędźwiowej. Niewiele gorzej jest na tylnej kanapie. Dlatego, po raz wtóry podkreślam, czysta perfekcja.

Miejski crossover to także bagażnik. A ten w Vitarze jest wystarczający. Około 380 litrów w konfiguracji 5-osobowej i ponad 700, kiedy złożymy tylna kanapę. Warto dodać, że po bokach umieszczono dodatkowe wnęki, które ułatwiają rozmieszczenie drobnych przedmiotów.

Technologia

Pod maską Vitary może pracować jeden z dwóch benzynowych silników: 1.4 Boosterjet lub 1.6 VVT. My do testu otrzymaliśmy auto z tym pierwszym. Jest to nowa konstrukcja generująca 140 KM (przy 5500 obr./min.) i 220 Nm. (przy 1500 obr./min). Vitara II została wyposażona najnowszą generację napędu na 4 koła (4WD) ALLGRIP. Oferuje on możliwość wyboru jednego z czterech dostępnych trybów pracy w zależności od warunków jezdnych: Auto, Sport, Snow, Lock. W trybie Auto, odpowiednim do jazdy w normalnych warunkach drogowych, priorytetem jest oszczędność paliwa.

System domyślnie wykorzystuje napęd na przednie koła. W momencie wykrycia ich uślizgu natychmiast dołącza tryb napędu na wszystkie koła (4WD). Tryb Sport doskonale sprawdza się podczas jazdy po krętych drogach. W niskim i średnim zakresie prędkości steruje charakterystyką przyspieszenia/momentu obrotowego w celu zoptymalizowania reakcji jednostki napędowej i własności jezdnych w zakrętach. Tryb Snow sprawdza się, gdy samochód porusza się po ośnieżonych, nieutwardzonych lub śliskich nawierzchniach, domyślnie załączając napęd 4WD. Odpowiednio dostosowuje kontrolę nad napędem na obie osie w zależności od sposobu prowadzenia i przyspieszania, tym samym zapewniając lepszą trakcję i stabilność pojazdu. Z kolei tryb Lock nieustannie przekazuje wysoki moment obrotowy do kół obu osi (50:50).

Wrażenia z jazdy

Jak jeździ Vitara? Po pierwsze, oszczędnie. Silnik 1.4 Boosterjet pozwala na rozpędzenie auta do 200 km/h i osiągniecie pierwszej setki w około 10 sekund nie rujnując nas przy tym pod dystrybutorem. Średnia spalania z testu wyniosła po ponad 1200 km 5,7 litra. Jazda w mieście „kosztowała” około 7 litrów a w trasie - równo 5. Naprawdę nieźle… Układ kierowniczy i skrzynia biegów spisują się przyzwoicie. Ten pierwszy wyróżnia się bardzo dużą precyzyją. Z kolei manualna przekładnia została zestopniowana tak, że idealnie współgra z dość mocną jednostką i skutecznie przenosi jej potencjał na wszystkie cztery koła.

Zawieszenie auta? Bez zastrzeżeń. Dobrze "zbiera" wszelkie dziury i muldy. Auto nie podskakuje na nierównościach. Śmiem twierdzić, że charakterystyka podwozia jest zbliżona do aut osobowych i… bardzo dobrze. Bo komfort przede wszystkim! Nawet w lekkim terenie Vitara dawała radę, choć szczerze mówiąc, nie polecam takiej zabawy, pomimo napędu AllGrip. Owszem, zjazd z głównej drogi i dojazd na działkę, ale na pewno nie błotniste, leśne trakty. Auto może i nie polegnie, ale… szkoda podwozia i zawieszenia.

Okiem przedsiębiorcy

Podstawowa wersja Vitary to wydatek 61 900 zł. I jest to naprawdę niewiele, tym bardziej że wyposażenie wcale nie jest skromne. Za egzemplarz topowy z napędem na obie osie i nowym silnikiem o pojemności 1,4 litra trzeba zapłacić co najmniej 86 tysięcy złotych. Auto, które testowaliśmy było wycenione na około 96 tys.

Japońska marka oferuje oczywiście podstawowy zakres finansowania. Można więc liczyć na kredyt do nawet 96 miesięcy. W przypadku leasingu opłata wstępna wynosi od 0% a wartość końcowa – od 1 do 35%. Pozostałe warunki dostosowywane są indywidualnie, dlatego o szczegóły należy pytać we własnym zakresie w salonach sprzedaży.

Podsumowanie

Druga generacja Vitary to auto diametralnie inne, niż poprzedniczka czy Grand Vitara. Dlatego trzeba na nią patrzyć nie jak na auto quasi terenowe, tylko pakowne, wygodne i ładne, które czasem wybierze się do lasu i zbliży do natury. Jeżeli więc nie będziemy czepiać się szczegółów, to Vitara naprawdę zapewni nam niezłą radość z jazdy. Czego i Wam życzę…