Mercedes Vito: czym nas zaskoczy?

Przeczytaj także: Mercedes-Benz Sprinter 319 CDI

Chwilę później premierę miała bardziej dostawcza odmiana Vito, pozbawiono ją ekskluzywnych elementów zastępując je twardymi plastikami o użytkowym charakterze. Ile zostało w niej ekskluzywnego charakteru i czym jest w stanie zaskoczyć nabywcę?

Na szczęście z zewnątrz zaszło najmniej zmian. Vito trzeciej generacji jest podobne bardziej do gamy modeli osobowych niż dostawczych. Z przodu pojawiły się wyraźne reflektory z designem podobnym do tych w klasie A, podobnie sprawa ma się z grillem zdobionym przez dużą gwiazdę. Jeśli chodzi o kwestię wyglądu dostawczaków właśnie przód jest ich wizytówką, a Vito postawione na tle klasowych rywali rozkłada ich na łopatki. Bok oraz tył nadwozia nie jest już tak wyrafinowany, ale jest to podyktowane względami czysto praktycznymi.

W zależności od potrzeb można wybierać między dwoma rozstawami osi rozstaw 3200 mm i 3430 mm oraz trzema długościami nadwozia 4895/5140/5370 mm (testowany Vito posiada rozstaw osi 3200 mm i długość 5140 m).

Niech was tylko nie zwiodą 17 calowe obręcze i polakierowane zderzaki. Nasza odmiana to wersja Mixto, czyli łącząca użytkowy charakter z możliwością przewozu dodatkowych osób w przestrzeni ładunkowej w dość komfortowych warunkach. Pierwsze wrażenie po otwarciu przesuwanych drzwi może nieco zniechęcić pasażerów drugiego rzędu. Do ich dyspozycji są co prawda wygodne fotele z ISOFIX i podłokietnikami w skrajnych oparciach, ale więcej elementów poprawiających komfort tam nie znajdziecie. Dookoła widać nieosłonięte połacie krwiście czerwonej blachy oraz wykończenie dachu i podłogi sklejką. Skrajny fotel znajdujący się przy odsuwanych drzwiach w prostu sposób można złożyć ułatwiając dostęp do foteli w trzecim rzędzie, za które przyjdzie zostawić w okolicach 3 500 zł (identyczny koszt dotyczy drugiego rzędu siedzeń). Kolejnym plusem tego zestawu siedzeń jest możliwość przesuwania długich elementów pomiędzy stelażem kotwionym do podłogi.

Wersja długa posiada maksymalną długość przestrzeni ładunkowej na poziomie 2831 mm, co wystarczy na załadowanie 2 europalet, a ucha umiejscowione na podłodze pomogą zabezpieczyć ładunek. Nasza odmiana 114 CDI napęd przenosiła na koła tylne, ale mimo to poziom podłogi jest na równie niskiej wysokości co w słabszych odmianach konfigurowanych z napędem na oś przednią.

Miejsce pracy kierowcy wygląda o niebo lepiej niż w przypadku pasażerów siedzących z tyłu. Wszystkie elementy wnętrza osłonięte są przez twarde plastiki uformowane w ciekawie wyglądające kształty miejscami poprzecinane praktycznymi schowkami. Zapomniano tylko o jednym niedużym schowku mogącym pomieścić smartfona w zasięgu naszego wzroku. Ciekawym elementem jest kierownica małych rozmiarów do złudzenia przypominająca te z osobowych modeli, szkoda tylko wykończenia wieńca odstraszająco twardym plastikiem.

Mercedes stosuje specyficzne nazewnictwo swoich dostawczych modeli. 114 CDI w przypadku naszego Vito pierwsza liczba oznacza 1 tonę ładowności, a dwie kolejne podpowiadają moc silnika w okolicach 140 KM. Uścislając jest to 136 KM oraz 330 Nm. Gama jednostek napędowych jest szeroka z rozpiętością mocową od 88-190 KM. W przypadku testowanego egzemplarza moc jest wystarczająca do dynamicznego poruszania się "na pusto" lub załadowanym w okolicach 0,5 tony. Ładując często Vito w pobliżu DMC lepiej rozważyć opcję z mocniejszym motorem i tempomatem.