Mazda 3 2.0 SKYACTIV w nieprzyzwoicie niskiej cenie

Przeczytaj także: Mazda 3 2.0 SkyPassion warta swojej ceny

Lata nudnych projektów Mazdy odeszły w niepamięć – ta japońska firma postawiła wreszcie na design. Zresztą bardzo słusznie, bo wraz z rosnącą liczbą zamówień w Europie, coraz częściej o marce z Kraju Kwitnącej Wiśni mówi się „japońska Alfa Romeo”. Zarówno Mazda 6, jak i CX-5 uchodzą już za najatrakcyjniejsze auta swoich segmentów. Teraz dołączyła do nich mniejsza siostra. Przyznam, że od dawna czekałem na możliwość sprawdzenia tego auta. Gdy już dostałem do ręki kluczyki wiedziałem, że czas spędzony razem z Mazdą 3, napędzaną 2-litrowym silnikiem o mocy 165 KM, będzie spektakularny. Nie wiedziałem jednak, że przypomni mi na czym polega piękno motoryzacji.

Nowa Mazda 3 zaprojektowana jest zgodnie z obowiązującym trendem marki – słynną KODO, duszą ruchu. Styliści tak długo przyglądali się zachowaniom dzikich zwierząt, aż udało im się przenieść tę dzikość na deski kreślarskie. Efekt, moim zdaniem, jest więcej niż zadowalający. Piękne przetłoczenia, masywny grill, wklęsłe reflektory zadziornie umieszczone w oczodołach zderzaka, przód podobny do atakującego swoją ofiarę geparda czy wysoko zachodzące na szybę ramki tylnych drzwi to smaczki, których nie powstydziłby się żaden włoski stylista. Atmosferę sportowego stylu psują, ale tylko minimalnie, niezbyt ładne felgi przykręcone do piast testowanego egzemplarza. Na szczęście producent przewidział inne wzory!

We wnętrzu Mazdy 3 bez wątpienia najważniejszy jest kierowca. Świetnie wyprofilowany, otulający całe ciało i bardzo wygodny fotel, bliskość hamulca ręcznego, który wbrew współczesnym trendom nie jest durnym, automatycznie włączającym się przyciskiem, ale długą wajchą, krótki, pewnie leżący w dłoni lewarek i duża, mięsista kierownica – wszystko to przywodzi na myśl wspomnienia z jazdy Mazdą MX-5. Dla miłośników motosportu producent przygotował przeszycia kierownicy, mieszka lewarka i hamulca ręcznego czerwoną nicią. Niby nic, a cieszy. Materiały użyte do wykończenia wnętrza są dobrej jakości, choć miejscami mogłyby mieć milszą w dotyku fakturę (np. boczki drzwi). Ich spasowanie nie pozostawia jednak wiele do życzenia. Jeśli muszę się do czegoś koniecznie przyczepić to nie do końca spodobał mi się materiał użyty do obszycia foteli. Mimo dobrego podparcia bocznego i wystarczającej długości siedziska czasami, podczas ostrzejszych zakrętów, wyślizgiwałem się.

Przed kierowcą umieszczono zestaw elektronicznie wyświetlanych wskaźników z dużym prędkościomierzem po środku. Wyglądają bardzo dobrze, choć są średnio przejrzyste i bardzo plastikowe. W testowanej wersji denerwuje też mało czytelny obrotomierz i brak wskaźnika temperatury cieczy chłodzącej. Na szczęście, w droższej wersji wyposażeniowej SkyPassion, konwencjonalny obrotomierz znajduje się po środku, dokładnie w miejscu prędkościomierza. Wskaźnika temperatury cieczy chłodzącej nie przewidziano niestety w żadnej konfiguracji. Jedynie tuż po uruchomieniu silnika, zielona dioda informuje nas, że silnik jest jeszcze zimny i nie powinniśmy dokładać do pieca. Podejrzewam, że w momencie przegrzania zapali się czerwona… Po co te oszczędności?

Pozostając we wnętrzu warto zwrócić uwagę na przyczepiony na stałe pośrodku deski rozdzielczej ekran, a tak naprawdę centrum multimedialne, w skład którego wchodzą m.in.: radio, odtwarzacz CD i MP3, nawigacja czy obsługa komputera auta. Z jego funkcji korzystać można dotykowo lub za pomocą touchpada umieszczonego na tunelu środkowym Ten system nazywa się Infotainment i jest podobny do iDrive stosowanego przez BMW. Obsługa jest dziecinnie prosta a nieprzeładowanie funkcjami pozwala dość szybko opanować całość bez zbędnej frustracji i ślęczenia nad tomami opasłych ksiąg obsługi, jak ma to miejsce w przypadku bawarskiej marki. Na minus zaliczam kiepski dźwięk płynący ze standardowych głośników – muzyka brzmi dość płasko.