Kolor samochodu też ma znaczenie

Przeczytaj także: Ferrari 250 GTO: najdroższy samochód świata

W roku 1900, podczas przygotowań do pierwszej Gordon-Bennett Cup, corocznego długodystansowego wyścigu zorganizowanego przez Jamesa Gordon-Bennetta, pojawił się pomysł rozróżnienia rywalizujących ekip za pomocą kolorów karoserii bolidów wyścigowych.

Reguły były proste – każda ekipa miała wystawić do wyścigu jedno auto produkowane w swoim kraju i mające swój indywidulany kolor. Z tego samego kraju miał też pochodzić kierowca wyścigowy. Co ciekawe, autorem pierwotnego podziału kolorów był Polak –hrabia Eliot Zborowski, sportowiec i kierowca wyścigowy. Zaproponował on komitetowi przewodniczącemu Gordon-Bennett Cup, aby francuskie auta miały niebieskie malowanie, niemieckie były białe, belgijskie żółte, a amerykańskie miały czerwone karoserie. Narodowe kolory karoserii zostały zatwierdzone przez międzynarodową federację samochodową FISA i gościły na wyścigowych bolidach aż do 1968 roku, kiedy to do międzynarodowych sportów motorowych zostali dopuszczeni sponsorzy.

Wyścigowa brytyjska zieleń

W 1902 roku, gdy po raz pierwszy ekipa z Wielkiej Brytanii zgłosiła swój bolid, wybrała jasną, oliwkową zieleń, bo wszystkie trzy kolory brytyjskiej flagi narodowej, czyli niebieski, czerwony i biały były już zajęte. Pierwszy start brytyjskiego zespołu okazał się jednocześnie pierwszą wygraną. Jednak ze względu na to, że wyścigi samochodowe były wówczas zabronione na terytorium brytyjskim, Gordon-Bennett Cup w 1903 roku odbył się w Irlandii. Brytyjczycy zdecydowali się wtedy pomalować swój bolid wyścigowy na shamrock green - ciemną zieleń kojarzącą się z krajem gospodarzy, która wraz z kolejnymi edycjami wyścigu stawała się coraz ciemniejsza, aby po 1929 roku zyskać nazwę British Racing Green. Jednak to dopiero sukces marki Bentley podczas długodystansowych wyścigów Le Mans w latach 20. sprawił, że brytyjska zieleń stała się barwą narodową, a zwycięstwa Anglików w prestiżowych wyścigach stały się elementem dumy narodowej. British Racing Green jest obecnie najbardziej rozpoznawalnym kolorem wyścigowym obok włoskiego, czerwonego Rosso Corsa.

Jeśli Ferrari, to czerwone

Czerwony stał się z kolei narodowym kolorem Półwyspu Apeninskiego. Miało to miejsce w 1907 roku, po wygranej samochodu Itala w przeprawie Pekin-Paryż. Stany Zjednoczone, które wówczas używały tego koloru, zmieniły swoją barwę na białą z niebieskimi paskami. Włoska czerwień przed IIWojną Światową kojarzyła się z wyścigowymi Alfa Romeo, a po wojnie stała się nieodłącznym atrybutem Ferrari., choć tylko sportowe i wyścigowe modele były chętnie kupowane w czerwonym kolorze.Nabywcy innych modeli tej marki wybierali raczej bardziej konserwatywne barwy.. Mimo pojawienia się sponsorów, wyścigowe Ferrari pozostały czerwone, reklamując między innymi markę papierosów Marlboro. Tak też jest obecnie: wszystkie bolidy Formuly 1 marki Ferrari są czerwone, a flagowe sportowe modele są prezentowane na targach motoryzacyjnych w kolorze Rosso Corsa.