Hyundai i40 Sedan 2.0 GDI Comfort Plus

Przeczytaj także: Hyundai i40 Sedan 2,0 GDI Comfort Plus

Następca modelu Sonata powinien przyciągnąć do siebie nie tylko w pełni rozsądnych kierowców, zwracających uwagę na cenę, jak i jej stosunek do jakości wykonania, ale także tych kierujących się w dużej mierze wrażeniami estetycznymi. Hyundai zdążył sobie już wypracować swój oryginalny styl i potrafi wyróżnić się na ulicy bardziej niż wielu rywali ze starego kontynentu.

Mocne przetłoczenia…

…to oczywista cecha prawie każdego nowego Hyundaia. O ile po zdjęciach łatwo stwierdzić, że i40 wygląda zupełnie zwyczajnie, o tyle na żywo możemy się całkiem mile zaskoczyć. Profil samochodu z mocno opadającym ku tyłowi dachem przypomina nadwozie typu liftback (no właśnie, dlaczego i40 jest sedanem?), nadając lekko sportowy powiew. W testowanym egzemplarzu połączenie szarego lakieru karoserii z częściowo przyciemnianymi szybami wygląda bardzo dobrze i podkreśla udany design. Brakuje mi tylko większych, 17- lub 18-calowych obręczy kół, a takie dostaniemy w wyższych wersjach Style i Premium jako część wyposażenia standardowego. Ciekawym elementem są nowocześnie wyglądające klosze lamp, w których, zarówno z przodu, jak i z tyłu, zastosowano technologię LED. W tylnej części nadwozia znajdziemy stylistyczne ślady najmocniejszej wersji silnikowej – oznaczenie dwulitrowego silnika oraz dwie końcówki układu wydechowego umieszczone po przeciwnych stronach, które przyjemnie dopełniają całość.

Odrobina fantazji i dużo miejsca

Przestronna kabina i40 została wykończona tak, jak na przedstawiciela segmentu D przystało. Królują tu szarości uatrakcyjnione przez wstawki w dwóch kolorach – mnie bardziej do gustu przypadły te czarne, których użyto na całej długości tunelu środkowego. A w nim znajdziemy kilka funkcjonalnych schowków, w tym aż trzy zamykane. Stylistyka deski rozdzielczej jest kwestią upodobań, ale ludzie za nią odpowiedzialni na pewno postarali się, żeby wyglądała ciekawie. Podobnie jak z zewnątrz, kilka zdecydowanych załamań poszczególnych elementów sprawia, że w każdym punkcie podczas obserwacji możemy znaleźć coś, co na chwilę zatrzyma nasz wzrok.

Zasiadając w wygodnym fotelu mamy do dyspozycji w pełni zautomatyzowaną obsługę jego wielokierunkowej regulacji. Kierownica przyjemnie leży w dłoniach, a przy okazji jest podgrzewana i dobrze wygląda. Opierając prawą rękę na szerokim podłokietniku przeglądamy konsolę centralną i powoli zapoznajemy się z raczej przejrzystym zestawem przycisków. Wszystko jest na swoim miejscu, poza jednym elementem, który często odrywał mnie od jazdy podczas trwania testu. Aby zmienić folder odczytu podczas słuchania muzyki poprzez wejście USB, należy użyć pokrętła umieszczonego bliżej pasażera. Kokpit samochodu jest w dodatku lekko pochylony, dlatego musiałem wielokrotnie wyciągać się do przodu, żeby móc samodzielnie przeskoczyć do następnej płyty.